Yürek hep tutukluyken, kafesinde çırpınır
Teselli arar durur, gönlünün yarasına
Nefesi kesildikçe, soluğunda kırpınır
Merhemi sarmaz gurur, gönlünün yarasına


Eşildikçe her yanı, kabuk bağlamaz kanar
Yangın yeri gibiyken, közleri ile yanar
Örttükçe üzerini, belki küllenir sanar
Kat kat bandajı vurur, gönlünün yarasına


Güldürmezken kaderi, ne gece ne gündüzü
Karanlığın içinde görünmüyorken düzü
Gölge olur peşinde, boyna astırır yüzü
Yaklaşmaz olur sürur, gönlünün yarasına


Allak bullakken beyni, zihnine geçmez sözü
Uykuyu haram eder, kapatmaz iken gözü
İrdeleyip mahveder, kalbi çıbanın özü
İlacı sürmez şuur, gönlünün yarasına


Yıllarını boş yere, harcadığına takar
Biraz huzur dilese, eğik başına kakar
Elleriyle sunduğu, zıkkım içini yakar
Hayat kattıkça zuur, gönlünün yarasına


Nesrin Önem
19 12 2016