Tut ki,
Sen hiç, tanımadın beni...

Ben de beklemedim seni o köşe başlarında.
Hiç çıkmadım karşına,
market reyonları arasında,
Tut ki, film gibi bir sevdaya,
kurulu günlerimiz olmadı.
Ve tutmadım ellerini,
Ulus’ta, Kızılay’da, ANKARA’da…

ANKARA’da...
Hiç yankılanmadı ayrılık ertesi,
hasrete sürgün yüreğimizin feryadı,
Sevilip sevmedik,
biz bu sevdayı taşımadık,
Taşımadık, aşkımıza düşman...
Bize düşman,
bu şehrin dar sokaklarında,
Ve yığılıp kalmadık, kor kaldırımlarında.

Say ki ANKARA’da...
Dolaşmadık Tunalı da, kurtuluşta, cebecide
Say ki, öpmedim seni bahçelide Emekte,
"Helalim, kadınım, ömrüm, sevdalım" diyerek,
Alnının tam, orta yerinden,
Say ki öpmedim, öpemedim seni…

Tut ki,
Avuçlayıp yanaklarını çocukça sevemedim.
Bana her gelişinde sımsıkı sarılıp,
Vuslatın sıcacık büyüsü ile…
hiç titremedim ben.
Sen de öğrenmedin benden,
adam gibi sevmelerin hazzını,
Tatmadın yaşamadın,
kadın gibi, kadınca duyguları…
Say ki, seninle hiç ağlayarak ayrılmadık.
Yürümedi gözlerimize kıyamet selleri,
Ağız dolusu küfürler savurmadık,
Hiç sitem etmedik, ayrılığın kör lanetine,
Say ki, biz bu sırrı, gömmedik yüreğimize,
Ve eklemedik her vuslata,
kangren bir ayrılık türküsü…

Tut ki,
Ben hiç, yazmadım o şiirleri sana,
Bağrı yanık hasret kokulu,
mektuplarım da gelmedi.
Ve seninle dertleşerek saatleri,
su gibi içmedik say.
Olsun, hadi bizde ağyar kalalım,
Birbirimizi hiç tanımadık, sevmedik sayalım,
Olsun ikrarımız, aşk haramdır, günahtır olsun.
Söylesene be ömrüm,
söylesene sen bilmez misin?
Ömür dediğin kaç gün,
kaç ay, kaç mevsimdir.?
Ve biz, ömrün ortasındayız işte,
mahşere kaç var ki…

________yorgunkalem…