Bir özlemin yıkıntılarını anlatıyorsun
Sözlerin çıplak yalnızlığında
Ruhuna dokunduğum sıcaklık
Yaşamını sorguluyor
Mutlak suçluyuz
İhtimaller suç ortağımız
Bir bedenimiz var mutlu ve günahkar
Öldüğümüzde ruhumuzu da alacaklar

Artık basma ayakuçlarına kendi evinde
Ruhundaki yalnızlığın katili değilsin
Ve gece yarısı aşk itiraflarından
Doğarken de ölürken de suçlusu sen değilsin

Kirpiklerin ağırlaştı inci gözlerinde
Ağır geliyor sevda anne olmanın özlemiyle
Yüreğini büken seni titreten o kelime
Ruhunun fidanlarında filizleniyor


Mağrur bakıyor ve taze inci gözlerin
Saçlarının yelesinde sana dair gizlediğim
Ne varsa çatal yüreğimde sana özlediğim
Hududumdan başka yer yok seni çizdiğim
Yarı yaşımızı geçti hayat yorgunluğumuz


Hayat rüzgarında kırılan bir kol ben bir kanat sen
Hangi sevda üzülmedi kırılmadı ki
Hayat bizi hep ayrı savuracak
Hangi sevda vuslatına erdi ki
Özlem bizim için zemheridir artık


Yüz yüze gelmek insanı bir birbirine bağlar
Özlem yaktıkça seven sevilenini arar
Kara günlerim özleminle saçlarımda beyazlar
İç çekişlerimi toplayan melekler ağlar
Ayrılır mıyım gül teninden inci gözlerin ağlar


Unutma ki bu sevdada bende varım
İnci gözlerin benim fermanım
Varlığından uzaklığım olmasın
Ne yaş düşsün payımıza ne hasret
Ruhunu ruhuma yasladım korkma sen
İnci gözlüm


17.4.2008
SOKAK ŞAİRİ