1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
523
Okunma
Bir dişleriyle çiğnemedikleri
kalmamıştı etimizi
Yamyamsı düşünüşleriyle
herşeyimizi almış olmamak mıydı
bu öfkenin kaynağı
Oysa bu toprakta yeşermek
kök salmak özgürce bir tavırla
vücud bulmak her hücrede
bizim de hakkımız değil miydi?
Yahut kırlangıç sesiyle huzur bulup
semalara göz kırpmak..
Bir parçalamadıkları kalmamıştı bedenlerimizi
o korkunç ve tırsak pençeleriyle
bizde göğüs geremez miydik
Sanırsın bunlara
vücudlarımızın kalan son parçalarıyla?
bekleşen leş kargalarına inat
bir hissediş ve duyuşla..
ama kangren olmuş feryatlara da
çözüm üretemezdik ya
bu çiğneniş ve parçalanış altında..
Belki de bizim kaldırabileceğimiz
bir bu kadarını da biz katabilirdik
öcalma sıramıza..
Cevap Yaz