Nasıl bir yanılgıdır,
Seni benden alıp götüren.
Nasıl bir yanlıştır,
Bitmez denilen bu aşkı bitiren.
Ey gökleri yerlere indiren,
Yerleri diplerle bir eden.
Ey güneşle ayı birleştiren.
Beni yaşarken öldüren,
Ruhumu yakıp küle çeviren.
Hasretin ateşi,
Cehennemi aratır oldu.
Yokluğunun acısı,
Boğazıma kadar doldu.
Nefesim kesildi,
Sabrım tükendi,
Ellerim ayaklarım çekildi,
Bedenim desen,
Bir deri bir kemik kaldı.
Bitmez mi aşka sürgünüm.
Gülmez mi bir daha yüzüm.
Nasıl bir vicdandır sendeki,
Nasıl bir öfkedir içindeki.
Bu nasıl bir sınavdır,
Neden hep kötüler kazanır.
Neden iyiler sürekli azalır,
Yok mudur aşkın ödülü,
Yoksa insanlık gerçekten öldü mü?
Neden kıymet bilinmez.
Neden seven sevilmez.
Neden kalbini verene gönül verilmez.
Ey bendeki ben,
Ey içimde binlerce kez ölen.
Ey yüreğime gömülen,
Yaşarken ayrı çektirdin,
Ölürken ayrı.
Naaşın bile,
Yüreğimi acıtıyor gayrı.
Git artık,
Hangi tende yaşarsan yaşa.
Yeter ki bana bir daha bulaşma.

Celal BAHAR