O değil de,
Şimdi diyorsun ki;
Biz hiç mi bir şey yaşamadık.
Hiç mi var olmadık,
Hiç mi sevmedik.
Yani birbirimize değer de mi vermedik.
Oturmadık mı diz dize.
Gelmedik mi göz göze.
Sarılmadık mı yüz yüze.
Yoktuk yani öyle mi?
Hiç olmadık diyorsun...
O halde seni ben mi uydurdum.
Bu hasreti,
Bu özlemi yüreğime ben mi koydum.
Beni yakan yoktu da,
Kendi kendime mi yandım.
Kendi yalanıma kendim mi inandım.
Yapma,
Alem bana zaten akılsız diyor,
Bir de sen delisin deme,
Bilirsin ne söylesen inanırım.
Az biraz aklım kaldıysa da,
İnan onu da kaçırırım...
*
O değil de,
Eğer sen haklıysan,
Ve gerçekte hiç olmadıysan,
Baktığım her yerde,
Ne diye seni görüyorum.
Aynada ki beni bile,
Niye sana benzetiyorum.
Madem ki yoksun,
Bende ne diye bu kadar çoksun.
Madem ki bu bir rüya,
Niye beni uyandırmıyorsun.
Madem ki bir hayali seviyorum,
Ne diye acı çekiyorum.
Rüya benim,
Hayal benim,
Niye seni başkasına veriyorum.
Niye çekip alamıyorum,
Niye yanında kalamıyorum.
İnan bir türlü anlamıyorum.
Yok yok galiba bu defa,
Gerçekten deliriyorum.
Öyle ya,
Olmadığını söyleyen birine bile,
Tutup inanıyorum.
Madem yoksun,
Bana bunları kim söylüyor diye,
Sormayı bile akıl edemiyorum...

Celal BAHAR