BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-537-
537-Adnan Özcandan

NAZLIM

Nazlım senden aldım ben bu yarayı
İçerimde iyileşmez ur oldun
Benden uzaklaştın açtın arayı
Çektiğimi görmeyen bir kör oldun
Niye böyle vicdansız bir yar oldun

Gönlümün köşküne davetsiz girdin
İstediğin buydu murada erdin
Ne ben seni ne sen beni bilirdin
İlk görünce yüreğimde var oldun
Kayıp oldun birden bire sır oldun

Çaresizim elim kolum bağlandı
Sana varacağım yolum bağlandı
Önüm ardım sağım solum bağlandı
Dört yanımda çevrili bir sur oldun
Adım başı boran oldun kar oldun

Der ÖZCANDAN seni arar bulurum
İl, il dolaşırım sorar bulurum
İğne deliğini tarar bulurum
Yar sen bana namus oldun ar oldun
Yüreğimde sönmeyen bir kor oldu

Adnan ÖZCANDAN



Adnan ÖZCANDAN



1960 yılında Adana’nın Kozan ilçesine bağlı, Acarmantaş Köyünde doğdu. Baba adı Ali annesinin adı Fatma’dır. halk aşığı olan Adnan Özcandan, severek evlendiği eşi Birgül hanımdır.Özcandan çiftinin Alişan ve Ruhtan ismini verdkleri iki çocukları vardır. Kozan Vergi Dairesinde memur olarak çalışan Özcandan, sayısız aşıklar festivaline ve şiir etkinliklerine katılmış 1995 yılında Milli Prodüktivite Merkezi’nin açmış olduğu şiir yarışmasında Türkiye genelinde 1.’lik ödülü almıştır. BİZİM KÖYÜN MUSASI, AYBÜKE ve ELİFLERİN GÜZELİ adlı 3 şiir kitabı bulunmakta olan şairimiz aynı zamanda Kozan Otağ TV’de Türkü Pınarı isimli program yapmaktadır.



NAZLIM

Yaktın nazlım beni küle çevirdin
İçimde yıkılmaz, sağlam yer oldun
Kayaları deldin, dağı devirdin
Yağlı urganlarda, dertli ser oldun
Hem idam fermanım hemde dâr oldun

Del eyledi yanağında gamzeler
Bakışın ok olur yüreğim deler
Bakarsın şu felek bize de güler
Bazen yola bakan, gözde fer oldun
Bazan da anlımda, tuzlu ter oldun

Ne sevdiğin belli, ne de saydığın
Doğrumu sanırsın, elden duyduğun
Yetmedi mi nazlı tefe koyduğun
Benim şu gönlüme, halay bar oldun
Kendince sevindin, itibar oldun

İnleyen nağmeler, geçerken fasıl
Elbette biliriz, erkân ve usul
Nasılda tutuldum bir bilsen nasıl
Deli yüreğimde, yanan har oldun
Sevda bahçemde de iftihar oldun

Yollarımda keklik gibi sektin de
Şu kalbime, Tuna olup, aktın da
Gözlerime uğrun uğrun baktın da
Aşkı tutuşturan, alev, nâr oldun
Özlemle kavurdun, ah-ı zâr oldun

Seni tanımayan, düşerken derde
Gözlere çektirdin kalın bir perde
O benim sevdiğim, cananım nerde
Gözler kamaştıran, parlak zer oldun
Hani ulaşılmaz, yüce, zor oldun

Lüzumsuz, Nazlı’na, kızdığın yeter
Bu yüzden hayattan, bezdiğin yeter
Bu sevdadan hile, sezdiğin yeter
Acı söz söyleyen, korkunç mar oldun
Saz, cura, ve cümbüş, dertli tar oldun

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

SER: Baş
DÂR: İdam sehbası
FER: Gözdeki güç ,takat, ışık
MAR: Yılan