Katliam yapılıyor! Yok mu bir hesap soran?
İslam beldelerinin kopuyor kıyameti.
Yıkılmayı beklerken sana pranga vuran
Şu alacakaranlık kuşaklarının seti,
Kalk gaflet uykusundan son peygamber ümmeti!

Medet Ya Rabbi, medet! Büküldü nice beller!
Gözler kan çanağında, duada iken eller,
“Elden gidiyor, eyvah!” diye haykırır diller,
“Sultan Selahattin’in Müslüman’a zimmeti!”.
Kalk gaflet uykusundan son peygamber ümmeti!

Çocuklar analardan evvel toprağa girdi.
Babalar, işkencede, acizlikten delirdi.
Hani mümin, necatı Yaradan’dan bilirdi?
Def eyle münafığı, temizle muhanneti,
Kalk gaflet uykusundan son peygamber ümmeti!

Yedi düvel bir olmuş; vahşi çalıyor tamtam.
Demokrasi, kılıfı; asıl maksat, katliam.
Zalime düğün, bayram; bize düşense hep gam.
Küfre cihat hem ayet hem Muhammed sünneti;
Kalk gaflet uykusundan son peygamber ümmeti!

Ne ensar ne muhacir ne de cephede nefer
Olamazsan hakkıyla, nasıl gelecek zafer?
Mehteranla başlasın ilahi, kutlu sefer.
Allah vaat ediyor şehitlere cenneti;
Kalk gaflet uykusundan son peygamber ümmeti!

Kâfir zulüm üstüne hep zulümler ekliyor.
Hilalin mahzun hâli haçlıyı tetikliyor.
Bu devran böyle sürmez; cenk meydanı bekliyor.
Şahlanırsan yetişir elbet Hakk’ın rahmeti;
Kalk gaflet uykusundan son peygamber ümmeti!

Mücella Pakdemir


xxx