Köklerim Asya’da, gövdem Anadolu.
Dallarımsa Kafkasya’da, Balkanlarda.
Asırlar var ki, tutmuşum ulu yolu.
Boğmuşum nice düşmanı al kanlarda.
Köklerim Asya’da, gövdem Anadolu.

Anadolu’yum, bin yıl geçse aradan.
Yedi değil, yüz düvel kalksın ayağa.
Kim söküp atabilir beni buradan?
Bu denli derin kök salmışken toprağa.
Anadolu’yum, bin yıl geçse aradan.

Al bayrağım, gül de hüznün bitsin artık.
Halep’te, Musul’da, Kerkük’te dalgalan.
Başımız dumanlı, bağrımızsa yırtık.
Gök senin, deniz senin, senindir alan.
Al bayrağım, gül de hüznün bitsin artık

Sinsice planlar yapmasın kimse öyle.
Boğazlarda Seyit, surlarda Hasan’ım.
Çelik bileğim nasıl bükülür? Söyle!
Malazgirt’te yenilmez er, Alparslan’ım.
Sinsice planlar yapmasın kimse öyle.

Temmuz korkutmaz, hain yıldırmaz bizi.
Kırk çeriyle Çin sarayını basmışız.
Haçlının toprağımda kaldı mı izi?
Viyana surlarına bayrak asmışız.
Temmuz korkutmaz, hain yıldırmaz bizi.

Hilâl koşarken peşinde bir zaferin,
-İntikam derdinde- kin fışkırır Haç’tan.
Ecdat cengâvere dedikçe âferin,
Batının titrek sesi gelir Mohaç’tan.
Hilâl koşarken peşinde bir zaferin,

Ay yıldızım gökte söner sanma sakın!
Bekçiyiz dibinde, korku korkar bizden.
Cayarsam sözümden adım anma sakın.
Tarihim birdir, yolum bir, çıkmam izden.
Ay yıldızım gökte söner sanma sakın!

Bu al bayrak benimdir, bu vatan benim.
Cenge hazırlık var. Elveda be Sunam!
Kurbanındır yine canım, yine tenim,
Kurbanındır babam, kurbanındır anam.
Bu al bayrak benimdir, bu vatan benim.

Yunus ÇETKİN, Simav, Ekim 2016