benim ki bir kırılganlık hikayesi, taş bastım yüreğime
yaşamak için gayen varsa, güven duymalısın kendine
bulutlar keyfe keder oldu, gönlüm sırılsıklam yağmurda
özlemlerim çiçek açtırır , hayallerim asılı gök kuşağında.

bir gün veda edeceğiz gönül gözüyle
ölümün keşif kolları, gözler yolumuzu
insan,insanca olabilmeli kendi özüyle
bütün kir ve pastan, kurtarmak ruhumuzu

ne zaman yazmak istesem kalem ürperir
ve dokunur yüreğime sızlanır mürekkebim
mazisini unutanlar var bin bir maskeyle
bazen, aynaya bakıp soruyorum; ben kimim?

herkes kendi cihetinden hissiyatı gereği
yazar çizer konuşur, mesaj verir kendine
benim mi, sanki bir dağ oturmuş sineme
sözüm geçmez nefsime, anlatamam kendime

bir toplumda kaybolmuşsa asli değerler
ayaklar baş olmuşsa başlar ayak altında
tavuk ölümünden ucuzsa insana ölümler
çiçekler kurumuş demektir kalbin dağında?
yusuf erdoğan