1
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
850
Okunma
Sönmüştü duygular, bitmişti umutlar;
Ta ki gözler, kurbanı oldu gamzelerinin.
Kapkaranlık olan hayatıma, bir ışık perdesi insin;
Gülsün, güldüğünde dünyamda çiçekler bitsin.
Onu düşlerken sıcak bir kış günü,
Maneviyat, uçsuz bucaksız bir deniz,
Dağların dik yamaçları geçilmezmiş;
Karanlık sokağa, "aşk" denen bir ışık vuruvermiş.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz