Şarkılar konmuyor, dudaklarıma
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum
Gelmiyor, dilime, odaklarıma
Şu deli yüreği, hep dağlıyorum
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum

Kemani peşrevle, aldı götürdü
Teldeki ezgiler, yaktı bitirdi
Hüzün yine, baş köşeye, oturdu
Kanun, ud haykırdı, yâr çağlıyorum
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum

Makamda, gamz eda, saba, lale gül
Belli ki dut yemiş, ötmüyor bülbül
Nasıl boynun bükmüş, menekşe sümbül
Hasreti hasrete, gör bağlıyorum
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum

Deli bir sevdadır, başımda esen
Mevsimlere döndü, aşk desen desen
Güfteler sen diyor, bestelerim sen
Çarptım, böldüm ve de, bak sağlıyorum
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum

Bazen bozlak, bazen, gazeldir niye
Kar olur, bazen de, döner tipiye
Hazanla savrulup, gitmesin diye
Zavallı gönlümü, hep eğliyorum
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum

Notalar saf tuttu, durduran kimdi
Sazdaki teller de, korku hakimdi
Nakaratlar bile, isyanda şimdi
Gönlüm değil hüznü, ben yeğliyorum
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum

Lüzumsuz dertlidir, saçta aklardan
Teselli bekliyor, çok uzaklardan
Ses bile gelmiyor, taş plaklardan
Şarkıyı çağırdım, ve yağlıyorum
Nağmeler ağlıyor, ben ağlıyorum

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ODAK:Bir ışık veya ısı kaynağından yayılan ışınların toplandığı yer, mihrak, fokus. 2. mec. Herhangi bir düşüncede, nitelikte olan