Ne kadar çirkinleşti insanlar ve çok bencil
Halbuki yasaklamıştı bunu Kur an ve İncil
Allah bile Kur an da “Biz” derken
Bize ne oluyor ki hep ben hep ben

İlişkiler kurulur olmuş çıkar üstüne
Haram karası karışmış helal sütüne
Sonradan öğrendim buymuş çağın düzeni
Amma Allah görüyor mazlumu üzeni !

Herkes dalmış gidiyor fani dünyaya
Kalmadı kimsede ne edep ne haya
Bunu görünce yüreği yanıyor insanın
Değeri kalmamış namusun ve de canın !

Hocalar olmuş namaz kaldırma memuru ,
Yaşları da yakıyor artık bu alçak kuru!!
Her gün ölüyor birisi faili meçhul.
Ruhun ne kadar kirlenmiş ey hissiz kul !!!

Para denen KAĞIT ne kadar da değersizdi !!
Onun için satılmak aah ne de yersizdi !!
Bunu bilmeyen o kadar yığın var ki
Güzel günler artık çok uzak sanki..

Mutluluk çocuklukta kalmış almayı unutmuşum!!
Çocukken ben güneşi kucaklayan bi bulutmuşum.

Vuslat kırıntılarıyla büyüdüm ben ,
Hasret çekmişliğim yaşımdan büyüktür..
O yüzden bakarım böyle derinden ,
Kalemime yazdıran da zaten bu yüktür..

Yine yüreğimden hüzün bulutları yükseldi,
Dilimden şiir damladı damlalar yüreğimi deldi...

Zordur bazen beyaz bir sayfada kalem olmak...
Zaten kolay da değil yazacak kadar dolmak!!
Sözlerim şairin feryadı değil, yüreğimin haykırışıdır.
Şu duru yüreğimin alçaklara aldanışıdır!!

Güzel günler gelecek şüphe yok elbet
Sen dua et Çelebî , biraz da sabret...

Sessiz çığlıklarımı yazdım bir kaç satır
Onu duyacak bi yürek bulamadım !!
Yazdıklarım , yaşadıklarımı hatırlatır
Sus dedim amma susamadım !
Sus dedim amma susamadım !

Abdulkadir ÜNAL (Çelebî)
Temmuz 2016