21
Yorum
60
Beğeni
0,0
Puan
1731
Okunma
ne demiş şair,
"insan sevdiği sürece uykusu gelmez.."
geceler, içimin içinden çıkmazlığını taşıyan
selamsız kelamlar biriktirmiş öncesizliğim gibi..
öyle ki
yokluğunun karasına darağacı kurup
ayırıyorum zifrini gölgenden..
kaleminin renginde soluksuz bırakıyorum sabahları
hem
enkaz yığını gülüşler, ne yarar ki sen yoksan..
can çekiştikçe ağır yaralı dünlerde
kızıla çalan dünyamın eksikliğini giyiyorum her gün
iklimlerim aklara boyansın diye..
dilimin kemiğini karanlıklara gömdüm
şimdi
çığlık çığlığa yırtılan susmalarım çağırıyor seni
kapat gözlerini gözlerime
bir tek benim ruhum ol
bir tek benim uykum..
gözlerimin dalışı
ahrazlığına doyulamayan sabır gibi çünkü
kaybolan sesim sıyrılırken tenimden avuç içlerim kanıyor..
asırlar boyu dizelenmiş
kör bir düğümün esareti gibiyim bu ara
ölmeden dualarım bulutların rahminde
yetiş ruhumun ağlaklığına..
-susma..
emel güneysu