Erenler gönüle, çalmış mayayı.
Bir baştan bir başa, sarmış yarayı.
Hacı Bayram Veli, Yunus Emre’yi.
Bilmeyen aydınlar, yurtta var gibi...

Aşık Paşa dilde, olmuş bir zirve.
Yunus Emre katmış, sevgi gönüle.
Mevlana insanları, almış evine.
Bizim Erenler’i,bilmez var gibi...

Anadolu’yu gez, cennet misali.
Her yöre çok güzel,yoktur timsali.
Her niğmet yetişir, yoktur emsali.
Bunları görmeyen, huyun var gibi...

İnsanı hor görür, tanımaz seni.
Edepten nasipsiz, bozulmuş geni.
Söylesen dinlemez,bozmuş düzeni.
Ar’sız sanır çıkar,bir yol var gibi...

Köyün gayrı var mı? gelen gideni.
Unutmuş evladı, sıla rahimi.
Bozulmuş dünyanın, edep düzeni.
Yolumuzu görmez ama var gibi..

İnsanlar bozuldu, aldı azıya.
Koşar A.V.M’ye, san ki yazıya
Her akşam takılır,bir kaç diziye.
Ölüm yokmuş diye,gören var gibi...

Bahçe güllerinin.yoktur dikeni.
Atışırlar kırmaz.hiç birbirini.
Sen oku seversin, hep sözlerini.
Gülşen’i görmeyen,güller var gibi...

Dindari/Osman Dindar/İst.19/11/2016