İlk adımları atarken düşer çocuklar;
Düşe kalka tutunurken hayata

Düşsem de kalksam da sevgim hep sana,
Kırgınlıklarım, hayal kırıklıklarım banaydı
İlk basamağında takılı kaldığım,
Dört tokat, dört makam misali; hayatın.

Kaygan zeminlerde yalpalanırken
Kaç defa düşmeden tuttun,
Kaç kere manevi ölümlerden dirilttin beni
Hayrı ve şerri karıştırdığında usum
Çağırdığın dost bağında
Elindi dokunan yüreğime

Ne çok nimet bahşettin; şükrünü eda edemediğimiz (!)
Ne çok aldandık (!)
Çok mu; geç kaldık?
Memnuniyetsizliğimiz miydi; kör eden gözlerimizi?

Şimdi, meleklerin avuçlarından su içirdiğin çocukların
Ürkek ve öksüz bakışlarını besliyor yüreğim
Merhametin sınırlarını zorluyor sine
Yol vermiyor acizliğim
Yaralanıyorum, yaralandıkları yerden
Ve gözlerinin derinliklerinde sessiz bir direniş okunan
Bir annenin gözyaşları değiyor yüreğime
Dua dua yükselirken göğe

Nasıl da ağlardı annem!
Alemlere rahmet Efendimiz
Sallallahu aleyhi ve sellem’i anlatırken
Yok ki anlatsaydı
Yıkansaydık yağmurlarında rahmetin
Sığınsaydık şefkatli kucağına
Isınsaydı yüreklerimiz

Üşüyoruz yâr!
Dokun yüreğimize
Yakarıştır sessizliğimiz
Sana muhtacız sana muhtaç çocuklar
Tut yüreklerimizden düşmesin ey Yâr!

Akmayın ey gözyaşları
Söndürmeyin yangınımızı
Gecikmesin vuslatımız