7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
856
Okunma
vedalaşmadan düşüyor
hüznünden kopan haykırışlar
selamı bile alınmıyor artık
şarkılardan adı siliniyor adı
unutuluyor kulağına fısıldanan
mısraların satır başları
nasıl başlayıp
nasıl bittiği belli olmayan
bir yaşamın kırık aynalarda
bin parça görünüyor
yansıması.
küstürdün baharları
uzun uykuların tam zamanı
yaşıyor takliti yaptığı belli
içini titretirken gecenin ayazı
elinde çektiği sabır tesbihinden
kopup gitti çekilmiş anıları
yağmura hasret toprağı
kandıran gri bulutlar gibi
karartıp gündüzünü gürleyip gitti
tuttuğun güneştir avuçlarında
yakar en çok kendi benliğini
üşümüş parmak uçları
nefesinin buğusunda
ısıtamadığındır
çocuğun gözyaşları
sibel
Cevap Yaz