Sakın öykünme
En güzel şiire bile
Çünkü
"Şiir" sensin !
Varlığın ömrüme derman
Varlığın varlığıma ferman
Ol sebeple
Hayatı ilmek ilmek
Emek ve sevgiyle
Tükenmez bir sabırla
Üreten/sen/sin
Ana
Eş
Evlat
Kardeş
Hepsi yoldaş
Hepsi sevdam da
Ve kavğam da gizli
Asi bir Zühre yıldızı
Sen yoksan ki
Yokum ben de
Sen/den eksik
Yürekte bile
Kısır ve hayırsız kalır sızı.
Gel;
Barışı ve mutlu yarını kadınca ör
Bana kazak örer gibi, sarı sıcak
Komün kırmızı
Doğa yeşili
Sarıp sarmalasın
Tüm devrimci barikatları
Ben o an bırakacağım
Kırılğan ve naif kalbimi
O öpülesi emekçi avuçlarına.
Hayatın en anlamlı parlayan
Sınıfsal süsü gibi
Bir papatya bir yıldız
Bir papatya bir yıldız
Bir de özgürlüğümüzü işle
"Dûn" sayıldığın dün’den,
Zaferini kızıl bir şafakta
Kendi ellerin
Ve özgür iradenle yazacağın
Yar/ına
O zeytin dalı saçlarına...


25/27:Kasım:2016