Yarım asrı acı yaşayıp göçtün,
İyi ki ölerek ayrılıp gittin.
Her gün zehir şerbet sunuldu, içtin,
Erkenden gülerek sıyrılıp gittin.

Pisliğin olamaz basit adiler,
Seni horladılar, tatlı yediler.
Haberin bile yok, hırsız dediler;
Sevaplar alarak doğrulup gittin.

Bir gün yaşamaktan tatlar almadın,
Halini bilecek bir dost bulmadın,
Huzur içinde bir namaz kılmadın,
Acıya dalarak doyrulup gittin.

Doğunca horlanmış garip bir kuldun,
Çeyrek ömürde kor ateşte kaldın,
Ahlarını Hak’a, tek dosta saldın,
Erken dert bularak kayrılıp gittin.

Kadın doğmuş olmak suçundu senin,
Cahil bırakıldın, yoktu bir fennin,
Her gün kırılırdı gönülde tenin,
Kimsesiz kalarak sıyrılıp gittin.

Ne yazsam çektiğin tam anlatılmaz,
Özürlü eşine(!) söz dinletilmez,
Dursunî ne dese ses inletilmez,
Gülleri yolarak eğrilip gittin.

Dursun Yeşil –2008