Bir karanlık caddenin tam ortasındayım
Önüm arkam sağım solum sobe
O Karanlık caddeye saklanıyorum
Sanki seninle saklambaç oynuyorum
Bir yerden çıksan da gül yüzünü görsem diyorum.

Senin olmadığın yerde sanki hayat yok
Sanki orada hava yok su yok ekmek yok aş yok
Sen veriyorsun yaşama sevincini
Gözlerime yaşlar birikiyor acımasızca
Sen yoksun diye ağlıyorum
Yüreğimde yaşıyorsun lakin
Orda da rahat durmuyorsun

Bak ellerim burada, soğuk buz gibi
Ellerimi ellerinle ısıtman gerek
Limon sarısı yüzüme bakman lazım
Gözlerime can vermen gerek.

Senden uzakta olmanın tam onuncu yılı
Kim bilir belki de sonuncu yılı
O kadar oldu görmeyeli gül yüzünü
Güller bile soldu sen gelmeyeli

Bir umut dedim ya bir gün çıkıp gelirsin
Gelip de şu rezilliği görürsün
Soğuk gecelerin koynunda bıraktığın
Umursamadan çekip gittiğin
Bir bardak suya muhtaç ettiğin
Şu garip gönlümün ağlamasını
Gözlerimdeki kan kırmızıyı görürsün.
*
Gittin gideli umutlarım hiç bitmedi
Kırılmadım inan ben sana, yeter ki gel
Şu gönül fazla harap olmadan gel
Gözyaşlarım sel olmadan gel
Gittiğin günün önemi yok bir tanem
Geleceksen, Kasım ayında gel.

Bülent ÖNGE
17.11.2016