Dünyayı yük bilmezdi, fukaralığı hem de
Az olsa da mutluydu yaşadığı her demde
İnsan gibi insandı, taşımıyordu kem de
Kaderin ettiğine şikâyeti olmadı


El dizip kervanını, dağlardan aşırırken
Şimşir tenceresinde, doyumluk pişirirken
Yiyemediklerini ağzından taşırırken
Aç susuz yattığına şikâyeti olmadı


Herkes gülüp oynarken hep kenardan izledi
Onların yaşadığı dakikayı özledi
Dileği tutmayınca yarasını tuzladı
Yutkunup yuttuğuna şikâyeti olmadı


Tek başına yaşarken göremedi bir düşü
Halinden bilebilen can yoldaşı ruh eşi
Baharın ortasında yaşamaktayken kışı
Umudun bittiğine şikâyeti olmadı


Türlü bela taşıdı o biçare başında
Gün oldu ki boğuldu gözündeki yaşında
Kuru ekmekten menkul azığında, aşında
Ağular tattığına şikâyeti olmadı


Varsıl her gün ziyafet, şenliklerde gezerken
Yiyip içip tıksırıp hesapsızca azarken
Mizanında hep eksi bakiyeler yazarken
Sefalet sattığına şikâyeti olmadı


Ne bırakıp da gitti ne yüksündü yurdundan
Kurtulmak istemedi tükenmeyen derdinden
Yaz gününde güneşin tepelerin ardından
Erkenden battığına şikâyeti olmadı


Yanıp küle çevrildi kollarında kederin
Hep gölgesinde kaldı, on paralık ederin
Bütün ömrü boyunca her dönemde kaderin
Kendini üttüğüne şikâyeti olmadı


Kıyamete giderken, alametin salında
Gözü kaldı dünyanın, beyazında, alında
Artık dumanı tütmez viranenin dalında
Baykuşlar öttüğüne şikâyeti olmadı


Ömrün son çeyreğinde aklı başına geldi
Aynaya baktığında naçar haline güldü
Yaşadığı her şeyi bir tek kendinden bildi
Belaya çattığına şikâyeti olmadı


Ne yüzüne bakıldı ne kıymeti bilindi
Muhtemel ki yaşarken kayıtlardan silindi
Son nefesin ardından musallaya gelindi
Harcanıp gittiğine şikâyeti olmadı


Garip her yerde garip elinden bir tutan yok
Bu da insan diyerek yüreğine katan yok
Ölümcül hasta olsa kapısında yatan yok
Savrulup yittiğine şikâyeti olmadı
Onu bu hale koyan Allah’ından bulmadı



16.11.2016