0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
979
Okunma
Edepli çoçuklardık,şiir yazardık
İnsan etleri çoğaldıkça bir deri bir kemik kalırdık
Alperenci’yi okurduk,
Bir dağ başı yalnızlığı yaşardık
Kefen terazisi oldu mu doğruyu bilirdik,yapmazdık
Akşamları şaraba tapardık
Senin gibi ne kendimize ne de açılmaz kapılara tapardık
Şiirlerimize ölümü iliştirerek yaşardık
Sevdiğimizin yedi katının kıymetini bilirdik
Temiz geldik,dert potasında kirlendik
Yüce sesle beş gülü koklardık
Aşık gitti mi maşuk olurduk
Bir zümrüt sarı sakala muhtaçtık
Olmasa duygulara karanfil atardık
Yunusu dinlerdik,
Yaradanı yaradan dan ötürü severdik
Martılardan çığlıklar duyardık
Kırk akılla cesarete korku salardık
Biz ki insanoğluyduk
Hep açılmaz kapıları açardık…
Hüseyin ÖZER(12.11.2016)
