21
Yorum
42
Beğeni
0,0
Puan
1092
Okunma

hey şiir kendini yazdır
bir duruş getir sevgiyle bakıştan
sonra bir çifte atma
katır inadından
ayağını bir yere dayadı aşk
kımıldatana aşk olsun
hani elinin ucuna batan iğneler vardı
gözlerini yaşartan günler geceler
günlerce ağlardın da susamazdın
kör karı diyen bir adam vardı
hani o masum hayvanları aratan
bir de soba boruları vardı
küfürlerle odaya saçılan
duvara fırlatılan çorbayı da unutma
çocuk emzirirken yenilen dayağı
göz altındaki yumruk morluklarını
çiğnenen insan onurunu yanılgıyı
unutma evini savaş alanına çeviren adamı
şiir dedim, şirret seçtin
oysa iğne ucu acısında yakaladı hayat seni
içindeki sürekli acı bundandır
bundandır şiire bile korkarak ayak basışın
ürkmen gittikçe büyüyen gölgelerden
işçi ellerini unutmandır korkun
ay bugün kocaman olsa ne çıkar
istilâ etmişken kalbini güneş
benim hayatıma ağlama münevver
bak beni de ağlattın
soğutmaya koymuştum bütün anıları
kaynar su döktün yüzüme
silecek mi dostça sarılman..
eski günler bitti artık
dediğin gibi namusumla çalışarak
büyüyüp okudu çocuklar
bu gözyaşlarımız neden münevver?
13. 11. 2016 / Nazik Gülünay