Üstümde taşıyorum kefenimi
Sığınmış bütün acılar kalbime
Örter soluğunu üstüme
Uyumak için son geceyi
Uzanmışım çamura
İçimde bir kaç sıradağ
Ne kaldı ki geriye
Kâinat içimde
Ne bitti ne başlıyor
Uçuyor aklın rengi bile

Unuttum artık güneşin doğuşunu batışını
Sevmeyi unuttum
Unuttum artık gökyüzüne b/akmayı
Gülmeyi unuttum
Toprağa saçımdan tel düştü
Ölümü içimizde taşıyoruz
Hepsi bir köşeye çekilmiş
Hiç biri cevap vermiyor
Sık sık kesiliyor gün ışığı

Bir alaca köz
Ya sular buralardan da çekilirse
Dal oldum lâl oldum
Gecelerden karayım
Bütün saatler gözyaşını gösteriyor
Kemiriyor içimi
Gözümle gönlüm arası mühürler
Sağdan soldan kuşatmış
İçine dönmeler
Issızlığım
Ruhu ateş
Yaşamaya çalışıyor
Zindanından vurmuş parçalıyor
Kendini yaşayan imkânsız karanlıklarım
Sürekli karşımda oturuyor
Yıkıntılar içinde
Günahlarım öldürüyor içimdeki ışığı
Sakladım hep
Ürpererek unutulana yazıldı
Giriyoruz kara soğuk bir mevsime
Adımlayamadığım
Dünyanın ne sarhoşluğu biter ne yalanı
Bitmez hüznü de bitmez
Hıçkırık
İhanet
Allah rızası olmadıkça
Yaşamaya değmez
Çeker giderim dinlemem

Gece oldu
Selalar verildi
Artık gitmeye hazırım
Çağırsın yeter ki...