2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
594
Okunma
Can veren verir yolluğu
Sensiz neylerim bolluğu
Kabul ettim yoksulluğu
Onu benden ayırmasın
Su yatağında durulsun
Gönül yolunda yorulsun
Varsın içinde kırılsın
Kolu yenden ayrımasın
Varma kimseye minnete
Yol yoktur Tanrıdan öte
El ele gidek cennete
Doğru yönden ayırmasın
Gözden önce özde gördüm
Aşkı ilmik ilmik ördüm
Elinde büyüsün derdim
Beni ondan ayırmasın
Tutuşturduk cana canı
Biriktirdik böyle anı
Yaşasak ta gelen günü
Günü dünden ayırmasın
Gidişin sihrine kanma
Ayrılık oduna yanma
Gece kusur örter amma
Doğan günden ayırmasın
Bilmiyorsan konuşma sus
Akıl yetmez derin husus
Yalnızlıklar ona mahsus
Canı candan ayırmasın
Ölümdür hayatın özü
Biterken açılır gözü
Son nefeste mevlam bizi
Din imandan ayırmasın
Z İ Y A A C A R
12.11.2016/KONYA
5.0
100% (2)