NE DEYİM.
Felek prangalar taktı her demde,
Dünyanın çilesi, gamı hep bende,
Gözyaşımı sildim kendi elimle,
Günüm ışık olmadıki ne deyim.

İçimden kopanlar bağrımı deldi,
Nankörlük mengene ruhum bir teldi,
Geceler bir ölüm, bak yine geldi,
Hiç huzurla yatmadım ki ne deyim.

İnsanlık varmıki, iyi ne demek,
Bu yolda uğraşıp,çok verdim emek,
Hayatın yolunda çile çekerek,
Bir gün gülmedim kime ne deyim.

Hayatımı ben çevirdim mezara,
Bilerek uğradım kötü nazara,
İnsanlık kaç para, dostluk kaç para,
Yaptıklarım bilmeyene ne deyim.

Geçirdiğim hayat kötü zamandı,
Bal da yedi isem,tadı yavandı,
Bu zavallı gönlüm kimlere kandı,
Bala zehir kattım kime ne deyim.

Hep koştum bilmedim huzur ne idi,
Kalpteki sevginin özü ne idi,
Kulak ver Rabbinin sözü ne idi,
Ömür geçti duydum kime ne deyim,

Erol’um değmezdi onca çabaya,
Nankörler borçludur elbette sana,
Bilmem bir telaşe düşer’mi obaya,
Erken göçüp gidemedim ne deyim.
9.11.16 Erol Köktaş