GİTME DEMİŞTİM

hüzün var
gitme demiştim sana bilmediğin o şehre

küllenir yangınların
of’larla geçer tüm zamanların
elele gezdiğimiz kaldırımları
düş/lerinden çıkardığın ben’leri özlersin

aşka yanık şarkılar dinler
ıslatırsın her yağmur sonrası düş/lerini
ve bir daha bulamazsın beni

diz çöker düş/tü/ğün karanlıklara
geceye tünek baykuşlarla
paylaşmak istersin sefilliğini

gözlerimle sevişmeye hasret
infaz edilirken yüreklerimiz
yaşamın fırtınaya maruz
kirpiklerin darağacı olur

içine akıtarak yaşlarını
kendi ipini kendin çekerek
tırmanırsın yokuş yukarı

gitme demiştim
terk etme bu şehri
bağı çözülür dizlerinin
içine benli bir sızı çöreklenir
yırtılır gecenin bir yerinde düş/le/rin


gitme demiştim
terk etme
olma şehri mezarlıklara yakın

paylaşamazsın acını
geceye tünek baykuşlarla
her solukta ölüp, ölüp dirilirsin bensizlikte

Efkan ÖTGÜN