YÜREĞİMİN RAHMİ
sen
hezeyanların havarisi
hangi ahvalin sanrısıydın
hangi maviye gri
ki
hangi yaraya merhemler sürdün

sol yanımda senli bir sızı
sür ki dinsin bu acı

boyama mavi düşlerimi griye
olma kabuslarımın tanığı
hece hece bölme rüyalarımı

kuracaksan darağacı
yüreğimin rahmine düşürmeden aşkı
cenin halindeyken vur
sol yanı kanamalı bir doğumla öldür beni

o kadar ahraz mısın ki
o kadar acımasız
duymazsın bunca feryadı

hiç mi olmadı mutluluğa dair düşlerin
sıvası dökülmüş ruhunda karanlıklar aksettikçe
düşlerimi dahi yakmaktasın

bilirim aydınlığı yok bu aşkın
sabahı olmayacak bu ayrılığın

artık çok geç bilirim
doğumu çok yakın
ehli değilim
lakin
sezaryenle
kendi göğsümü yırtarak alıyorum
belki piç bir aşk öksüz büyüyecek
ama
başka yüreklerde
yine
yeniden
hatta bin defa doğuracağım bu aşkı

Efkan ÖTGÜN