Ab-ı hayat suyundan içmiş sevgim
Ölümsüzlüğü tatmış  sanki ansızın
Hiç ölmeyecekmiş gibi
Ansızın yeşir  durur yüreğimde

İnsan ne kadar yılgın olsada  bıtkın olsada
Etrafında sürülmüş keçilerden başka
Gudulmeyen insanlarda vardır.

Sürgünluk uzun bir mesafe bir yol gibi gözükebilir .
Hiç bir zaman sonu gelmeyecek kadar
 Değersiz  bir taş yada bir kelime olabilir  .
Ama varligini yitirmeyecek  kadar
Değerli olan bişey varsa  o da sevgidir.
Sevgide sonsuzdur aslında
Sonsuz sevgiye ulaşabilmek
Ab-ı hayat suyunu bulup içmek kadar  ölümsüzdür .

Sevmek o kadar zor ki
Her insan anlayabileceği bir dilde değil
herkezin  dilinde kelimelerle  ifade  edebildiği değil
Yüreğine koymak istediği aşk değil
Sevgiyi katledip yüreklerine almak isteyenlerde
En çokta merhamet duygusunu yok edenin elinde gizli

Anlatamazsın belki bazen
Bazen öyle bakarsın bir bakış atarsın
Sebepsizliğine  belki yada yersizliğine
Uzaktan seyredersin onun mutluluğunu
Mutluğunda bir gülücük bir  tebessüm ararsın
Çok kez baktım onun hayat dolu yakarışlarına
Gözleri hiç mutluluğu tebessüm ettiremedim
Yüzünde hep sahte gülücüklere saklanan
Feryat ettim bende
Kendi mutsuzluğumdan mutsuzluk doğurduma
Çünkü mutlu bir ben değilim İçimdeki bir bene

Sobanın üstünde kaynayan bir suyun
Sıcaklığında kaybolmak isterdim her seferinde 
O sıcaklık  insan içinide yakar başta
Yakar yakar sonra  soğutuyor ya 
işte öyle bir sıcaklık bendeki de
Ama bende ısıyan  bedenim konuşan dilim değil
Aslında susayan kurumayan bir gölün
Baş aşağa akan  nehirin gel gitlerindeyim
O suya meyil ettikçe
Susuzluğumu gideremiyorum
O suya el sürdükçe
Akan suyun girdabında  boğuluyorum
O umutsuzluğu mutsuzluğu haykırdıkça
Ben umudumu yitiriyorum
O herseyi aşk meyil ettiği zaman
Bende zaman  tamah ediyorum 
Çünkü ask dilinde sevgisizliğine sevgi besliyorum
Feryat feryat ediyorum .
Feryatsız  dilimle

Durma  anlat bendeki yalnızlıklara
Hayret ne garipmiş
bendeki bu aşk dolu mecarasız sonlara 
Feryat feryat edemiyorum bendeki yalnızlıga

Feryat o kadar güzel bir kelime ki aslında
Anaların doğurdu gözleriyle akıttığı yaşlardan başka 
Anaların koyunda büyüyen dilinde süşmeyen çığlık
O kadar ana  feryat ettik ki tamah etti ki
Bizde tamah edemedik ki
O feryat dolu yakarışlara 

Hayret çok uzaklarda  aradım
Diyarlardan diyara göçmüştüm
Umudumu yitirmiştim
Beni anlatamaz
Bu sıcaklık  kavramlarindaki soğukluklar
Buz tutmuş odalarimdaki yalnızlıklar
Bir yanlışlık var tutulup hapsedilen kaybolan
Sevgi  kadar merhametsiz bir duygu yaşamadım
Dünyada sevmek kadar  güzel olan bişey yok
Ama dünyayı  sevmek zor 


Ab-ı hayat  suyunu içmiş   bu güzelliğin
Güzelliğinden çok gönlümdeki taşlarda
Susuzluğu gidermek isteyen bir benliğin
Feryatları karşısında diz çökmüş benliğim
Anlatamaz bu güzelliğin karşısında
Sonsuzluğa direnen sevgim
Sevgim ab-ı hayat suyunu  içmiş kadar değerli
Değerini yitirmeyecek kadar bir yürekte gizli .

Celal AYDIN