Yıllar geldi geçti garip ömrümde
Aşk bahçesinde gül idi soldu gençliğim
Kavak yeli dindi şimdi serimde
Bir hazan mevsimi oldu gençliğim

Bir ömür boyunca hep hüzün vardı
Ben kendime dost bildim kederi, derdi
Hayat neşe değil çileyi verdi
Yalnızlık deryasına daldı gençliğim

Ne sevindirdi kör talih ne de güldürdü
Gönlümdeki sevda denen hazzı öldürdü
Bir vefasız sevgiliye beni çaldırdı
Sevda ne zorluymuş bildi gençliğim.

Ne felek yar oldu ne güldü kader
Bu ömür maziden toprağa gider
Ömür defterini açtım ki: Keder !
Neşeyi defterden sildi gençliğim

Hayat dikenli bir yol, engelleri çok
Sevmeye, sevilmeye, sevdaya yer yok
Her gün kalbime saplanır bir ok
Yara üstüne yara aldı gençliğim

Baharı görmeden hazana erdim
Hazanla büyüdü kederim, derdim
Tek ümidim vardı, belki gülerdim
Sonunda kendine güldü gençliğim

Kurtuluş mu ölüm, yoksa çare ne?
Bir görkemli yapıydım oldum virane
Gülmek, sevinmek, mutlu olmak yerine
Acıyla hüzünle doldu gençliğim