Sen gidince arkamda, koca dağlar yıkıldı,
Uzaklarda olsam da, gölgen bana yeterdi.
Yüreğime sensizlik, kurşunları sıkıldı,
Ayrılığın acısı, bin ölümden beterdi.

Dualarla adını, gözyaşımla anarım,
Tutuşan mihrabımda, hasretinle yanarım,
Devâ bulmaz yaramla, damla damla kanarım,
Ayrılığın acısı, bin ölümden beterdi.

Kalbimdeki sızıyı, hiçbir şey dindiremez,
Büyüyen hasretimi, şu gönül sindiremez,
Kalbime taht kurdun sen, hiç kimse indiremez,
Ayrılığın acısı, bin ölümden beterdi.

Akşam olup da rûhum, ıssızlığı bürürken,
Karanlık sokaklarda, adım adım yürürken,
Virân olan dünyamda, bedenimi sürürken,
Ayrılığın acısı, bin ölümden beterdi.

Vücudu iklimimin, sebebim sendin baba,
Öyle yalnız kaldım ki, günlerim sensiz heba,
Cismin uzak olsa da, olamam senden cüdâ,
Ayrılığın acısı, bin ölümden beterdi.
Uzaklarda olsam da, gölgen bana yeterdi.
Muzaffer KÖNDEL