Öyle bir inan’ ki

uğruna dalgaları aşıp
bütün engellere rağmen

hedefe doğru yürü

olmasa bile dümen elinde
kendi limanından vazgeçme

dur diyerek
direnerek
engellemelisin
buz dağları bile inancının kudreti ile erimeli

inancını yitirme

fırtınaya dümeni çevirmiş
kendi hesabınca
doğru istikamette kaptan
huysuz
arsız
zararsızmış gibi göstersede kendisini etrafa
facianın ucunda insanlar
inanmışlar
kendilerini kaptırmışlar
adeta büyülenmiş gibi
görmüyor
hissetmiyor
oysaki çukurlar kazınmış
tek tek düşecekler
kendi kazıdıkları çukurlara
ortalık dehşet
sen ben kavgası
siz biz mücadelesi
dostluklar çöküyor
komşuluk bitiyor
namertler lahım faresi gibi
cirt atıyor
zehirli
sinsi
tehlikeli
bir bitişin işareti
veya başlangıç’ ın sancısı
yoksa gemi batıyormu
kıyıda bekleyen yam yamlar
yoksa denizdeki balıklarmı
bizi yutacak
demiştim ya
dümen yanlış elde...

Batan geminin kahramanı olmaz
geriye kalan korkunç bir tablo
mas mavi denizin rengi bulanır
kan kırmızı
kurtar canını
yok etme yarınını

inancını kaybetme

son nefesine kadar
onurlu
gururlu
düzgün bir dünyada yaşa
yaşat...

Yarınlar kendi elinde...

Seyhan kılıç
Wuppertal, 03.11.2016