hep yoksunluk şiirleri okuduk
hep yollara ayrılıklar dokuduk
daha çok ateşlensin diye yürek
kibrit çöpü taşıdık
tutuşurken ar yürek
ömrümüzü küllerine savurduk



bir asker postasında ismi okunan

mektubunun satırlarına kanmışım
şiir gibi ezberime kazmışım
ağlamışım kızmışım
ama hiç..


bana aşk şiiri yazma
ayrılıklarına yaz
sırlarına yaz
gömüt kaz
ölüm az
az da hüzün
gülmez yüzün
yeter bana yokluğun...



hep kaybedenlerin kederi olduk
hep ezilenlerin yanında durduk
daha çok örselensin diye yürek
vur ha vur çekiç çekiç
çelikleşirken taş yürek
ömrümüzü acılarla doldurduk


ölü bir ozanın yitik sesi okunan

şarkısının sözlerini sarmışım
sen de sevdin sanmışım
ağlamışım yanmışım
ama hiç..


bana o türküyü çalma
kerbeladan kan çal
zülfikar çal
karanfil çal
keyfe kal
kal zulüm
gözünde ölüm
yeter bana yokluğun...