Bir türlü alışamadım şu dünyaya
İğreti duruyorum sanki
Ayağım kayıyor arzdan düşüyorum
Yaprak kıpırdasa üşüyorum
Sonra kuşlar havalanıyor ürperiyorum

Babamı görür gibi oluyorum
Guzu diye sesleniyor taa ötelerden
Beyazlar içinde
Bakıyorum bakıyorum bakıyorum

Zor geliyor yalana sığınmayanlara dünya
De hele derviş yüreklim
Sahi seksen yedi yıl nasıl dayandın
Yaratıldığın üzere dosdoğru
Teslim olamadım sen gibi
Taatım eksik geri kalan özürlü
İnsan kalayım diyorum her türlü
Sabrımı zorluyor zevat


Atsan atılmaz satsan satılmaz cinsten dertler
Ne kabullenmek mümkün nede unutmak
Gözlerinin içine baka baka
Kandırdıklarını sanıyor ahmaklar
Yangına düşmüş hâlâ odun telaşında
Derede boğuluyor okyanus ensesinde

Bizimki onmaz bir yara baba
Keşke diyorum a h h diyorum
Dünyaya sırtımı dönüp
Eyvallah diyemiyorum

Yaş kırkbeşi de yolun yarısını da geçti
Dağarcığımda çeşit çeşit yaralar
Ben bu dünya da yaşamadım
Baba yokluğuna alışamadım.
:
Yunus Beypınar