6
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
915
Okunma
Yapıştı üstüne “ego”’su “ben”’i,
Kaçtıkça üstüne varır ahmağım.
Bir kaç süslü cümle kurunca hani;
Kendini zirvede görür ahmağım.
Ötsün çöplüğünde görmeyin onu!
Korkarım, sürünmek olacak sonu.
Bıraksan kendine, kıçında donu
Islanır, kurumaz, çürür ahmağım.
Muhatap alınca “adamım” sanır.
Yoksa sorarım, onu kim tanır?
Adam olan zaten laftan utanır.
“İt ürür kervan da yürür” ahmağım.
Gözü fıldır fıldır döner ha döner,
“Kimin atı hızlı hep ona biner.”
Üstüne varınca korkudan siner
Sırtını dönünce ürür ahmağım.
Koyun canın, kuzu sütün derdinde,
Dedim ya; “ahmağım etin derdinde.”
Sahnede, makamda, setin derdinde
"Gel" dersin, ayağın sürür ahmağım.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz