Tükenirken ömür denen hazine
Düşüverdik atamızın izine
Gülemeyen kem talihin yüzüne
Gülüp geçtik mütevekkil sabırla...

Dünden güne ne kaldı ki yemedik
Yarın için lâzım olur demedik
Eskiyeni eski ile yamadık
Yeniliğe üstten baktık kibirle…

Çalış dedi dîn-i mübîn tınmadık
El koşarken biz uykuya kanmadık
Gayri müslim kadı oldu yanmadık
Koyun olduk en avamî tabirle…

İstikbalde huzur bulmak diledik
Diledik ya gayreti ters biledik
Tan vaktinde çisil çisil çiledik
Göz yaşını sepeledik tebirle…

Mazimize nazar ettik övündük
Zaferlerle derecesiz sevindik
Yenildikçe şuursuzca dövündük
Buna şükür deyip geçtik cebirle…

Mefkûreci gençlik çıktı bir ara
Millet için yürekleri pür yara
Bir mevsimde tuttu şedîd bir sara
Kışı erken gördük birkaç zıbırla…

Zaman zaman biraz atak yapınca
Bir köşede bir mendil yer kapınca
Sarhoş olduk başarıya sapınca
Geri döndük birkaç çılgın cabirle…

Akıl başa ne gün gelir bilinmez
Bu ahvalle kem yazılar silinmez
Çalışmadan baş kürsüye gelinmez
Hitam bulur ömrümüz bir kabirle…

-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
30.10.2016 – DENİZLİ.

tebir : Buğday elemek için ağaçtan yapılmış büyük elek.
Zıbır: Atılgan, taşkın, delişmen.
Cabir: Zorlayan, cebreden.