Boyun eğip feleğe genç yaşta belin bükmüş
Neşeyi kaybetmiş de çaresiz ağlar gördüm
Ak düşmüş saçlarına kaşlarına sis çökmüş
Gözlerine baktım da dumanlı dağlar gördüm

Yerde kalmaz elbette figanın ile vahın
Nesine gerek tahtta zulmeden kalpsiz şahın
Duymuyor sağır sultan içten ettiğin ahın
İsyanı çıkmış göğe inleyip çağlar gördüm

Savrulurken külleri etrafını yakıyor
Gözyaşları sessizce içten içe akıyor
Derin uçurumlara manasızca bakıyor
Sönmüş gözünün feri karalar bağlar gördüm

Gücü yetmez kulunun bunlar Mevla’nın işi
Mihnet etmeden kula göğe kaldırmış başı
Bin yerinden delinmiş ihanet gören döşü
Yaraya tuzu basmış kendince dağlar gördüm

Yalandan dost görünür hiçbir işe yaramaz
Verdiği sözden döner dimdik durup kalamaz
Boşa yaşar gayesiz dünyadan tat alamaz
Nefes alırken ölmüş mezarsız sağlar gördüm

ARİF BARAN (ARİFCE)