"Dilâver CEBECİ Ağabey’imin ölümsüz anısına"

Dumanlı sıra dağlara versem de yankılarını,
Ağlayan biri var sanki koca çınarın içinde;
Yanık türküler gezdirir salkım saçak köklerinde;
Yıllar yılı dur duraksız artırır sancılarımı,
Belli ki sorguya çeker dost avaz çağrılarımı...

Nasıl da zincire vursam dinmez söz ağrılarını?
İçin içine sığmazken lal ettiler umarını...
Oysa leylaklar açardı buhurdan bakışlarında,
Dermanım sular çağlardı gönülden nakışlarında,
Kardelence ürperişler düşlere yorum katardı,
O delişmen özdeyişler bahtıma dilek tutardı.

Sitemse önce kendime, bağışla şâir sezgimi!
Hani volkan kükreyişin? Tatilde, izinde misin?
Bozdoğanlar pençesinde çırpınan alp duygulardan,
İnsafsızca kayıt silen günübirlik kaygılardan,
Aşk erdeminin tortusu, devâsâ suskun bir adam...

Rüyâ mısın, gerçek misin
Ve sahiden bu sen misin?
Şiir bedene vurunca
Muhteşem görünmektesin!
Güneşi sırtına almış
Gölgene yürümektesin!