sana bir şiirden bahsedeceğim bugün,
al yazmalı,
kanı deli,
göğü serin sularla serili.

şairin dem vurduğu yerden başlamalıyım önce!
"şimdi şiir bence senin yüzündür"
yüzün ki oyma oyma ömür işlemeli.
kaç çizgin varsa suretinde,
kaç heceliyse yüreğinin ahı,
tek tek her birine yemin olmalı,
bu şiir.
sonbahar da gitti işte,
hatıralarım da.
bir mektuba sığıp gelemedimse sana,
bir söze sığınıp düşemedimse yola,
mavi bir yol olup uçamadımsa göğe!
hiçbir şairi suçlama!
hangi şiire sorsam gösterirdi seni,
ah bu şiirden anlamaz yanım olmasa.

oralarda bilirsin,
yoksun değilsindir kendinden.
oysa buralar küskün oralara,
yine de aldırma,
varsın adım yazılsın,
yokluğunun altına.
sana bir şiirden bahsedeceğim bugün,
bilirsin pek anlamam kafiyeden.
gülden,goncadan,kadifeden..
olur ki yasaklanır sana tüm cümlelerim,
katli vaciptir belki de tüm sözlerimin.
ben ki iki dudağımda bıçak büyütürüm,
varı yoğu
sessiz sessiz öğütürüm.
yine de anla beni!
hatta anıla beni,
gömme geçmiş denilen karanlık dört duvara.
hatırla.
kül gibi dağıtma zihninde varlığımı,
kolpa bir rüzgara kapılıp da.

sana bir şiirden bahsedeceğim bugün;
şiir dedimse,
dize dize döküldüm sanma.
hiç dönmedi dilim bu bahara,aşka,rüzgara.
ve yarım ağız sözlerimi şiir sandımsa hor görme,
ki öğrendim,sardım,sakladım kalbime.
"şimdi şiir bence senin yüzündür,
şimdi benim tahtım senin dizindir."

- abdullah cemek