5
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
799
Okunma
Her ayrılık sonrasında,
antika kutusundan farksız
bir gar’dan,
vaktinden önce kalkan
bir kara tren mutlak vardır,
Her sirenin’de,
Akıl tutulması
acının gri rengi
hüznün
gözyaşıyla birlikte
eflatuna çalan tonu,
Kendi başına kalan
yalnızlığın
moraran rengindeki
duman rengi sessiz çığlığı,
titreyen ellerde salınan
ıslak mendiller.
Güz mevsimiyle ayrılığın
bölünmez kardeşliğinde
değişmez ritüellerdir bunlar..
....Mete Tekçe...
5.0
100% (7)
Cevap Yaz