En çok aklıma gidişin geliyor,
Neden bana geldiğini soruyorum istemsizce.
Sonrasında hep öncelerine dalıyorum.
Yüreğim yanıyor, içim üşüyor garip bir şekilde.
O masum halimize gülüyor,
Elini ilk tutmanın heyecanında,
Nasıl kaybolduğumu hatırlıyorum.
Aynı heyecanı bastırmak için,
Bir iki duble de anca yatışıyorum.
Bu seferde gözlerin geliyor aklıma,
Nasıl sarardı beni, nasıl mutlu ederdi
Çocukluğuma götürürdü.
İlk sevincime, ilk mutluluğuma.
Her şeyin ilkine götürürdü.
Ve şimdi...
Benden aldığın gözlerinle,
Bırakmanın ne zor olduğunu,
Bırakılmanın ne kadar kolay olduğunu da öğrettin bana.
Şimdilerde dostlara gözüme toz kaçıyor diye söylüyorum.
Pek inanır gibi de değil hani.
Ama üzülürüm diye ses etmiyorlar.
Sonra...
Bir kaç kadeh daha sürüyor.
Küçük bir elvedaya sığdırıyorum, son duyduğum sesini.
Aniden rüzgarım oluyor son verdiğin nefes,
Savrulup gidiyorum ben sende.
Belki bir gün karşılaşırız ümidiyle...