Yine maziye daldım,
Eski günleri hatırladım,
Yılların nasıl geçtiğini
hiç anlamadım.

Ömrümün geri kalan bölümünün
ilk günündeyim dedim,
Kendime hep moral verdim.

Bazen hüzünlü bazen neşeli,
bazen mutlu bazen kederli
Ancak yüreğimden sevgiyi
hiç eksik etmedim.

Her turlu zorluklara
katlandım.
Belkim dörtdörtlük olamadım,
Ama sahte sözlere kanmadım,
Asılsız yalanlara inanmadım.
Saygıyı, sevgiyi bildim,
Dostluğu hatır saymayı bildim,
Yılmadım çabaladım ayakta kaldım,
İşte ben hep boyle yaşadım.

Kimsenin kalbını kırmadım,
Aile terbiyemden hiç çıkmadım,
Hayatta hiç kimseye bağırmadım.
Kötü yola sapmadım
sapanları hep uyardım.

Hayatımda hep doğayı çiçekleri,
Bahçelerde açan rengarenk gülleri,
Havada uçuşan bülbülleri sevdim.
Ata larımızın bize emanet ettiği,
Anadolu mu, trakya mı, Yurdum u sevdim.
Bu varlıkları, bu nimetleri,
Bize sunan Yaradanımı sevdim.

Ailemi, yuvamı çocuklarımı,
Bana dede diye seslenen
Torunlarımı sevdim.
Kardeşlerimi bacılarımı
Abilerimi ve dostlarımı sevdim.
Açıkçası ben hayatı sevdim.

22/09/2009
Hikmet Atiş.