Bir gülüm olsun isterdim
Yüzünde sıcacık gülümsemesi olan
Gülüşleriyle kutuplardaki buzları eriten
Kahkahalarıyla yüreklerdeki kini söndüren
Gözlerindeki ışıltıyla sevgi pınarları akıtan

Bir gülüm olsun isterdim
Gün doğumunu, gün batımını
Geceleyin yıldızları
Kuşların uçuşunu izlemeyi
Kedileri, köpekleri
Yaratılan tüm güzellikleri
Camlara oturan yağmur damlalarını seven.

Bir gülüm olsun isterdim
Sohbet etmeyi, paylaşmayı,
Dostluğu, sevgiyi, insanlığı
Güzellik adına ne varsa
Hepsini seven
Güzellikleri fotoğraflarda yaşatan

Bir gülüm olsun isterdim
Sevgiyle bağrıma basamadığım
Saçlarını koklayamadığım
“kızım” diyemediğim
Uzaktan bile olsa,
Bir göz göremediğim
Candan gülüşlü
Küt saçlı, kara gözlü
Gözdecik gibi

Bir hanım kız ki, çevresi sevgi çemberi
Sevgi ışıklarıyla parlarmış gözleri
Bir kuş sesine koşturmuş içindeki sevgi
Yine de bir kahkahaymış son sözleri

Gözdecik uçtu bir kuş misali, ne çare!
Sevenleri suskun, yüreklerde yâre
Kadir Baba görmeden kızı belledi
Resimlere baktı, yüreği oldu pare pare

Kadir Tozlu
20.10.2016


ŞİİRİN ÖYKÜSÜ

Gözdecik güler yüzlü, dosluğu, insanları, hayvanları seven bir hanım kızdı. Geçtiğimiz hafta Ankara’da yeni evlerine taşındılar. çatıdan gelen kuş seslerini dinledi. "Ben kıyamam sizlere" dedi ve akşam karanlığında çatıya çıktı. Ayağının altındaki kiremitin kayması yaşamının sonu oldu...
Mekânın cennet olsun Gözdecik