Zulmün ve ihanetin kor demirine dayadık başımızı.
Yandık ve düşündük;
Bize ihanet edenlere de ihanet edilmiştir.
Affımız ve cezamız bu bilge içredir.
Unutmaksa unuttuğumuz sözcük.
Ey bağışlaması bol Rabbım.diyenleri
Şeytanla izdivaç edip,başımıza olmaz işler açan
Bu karnaval piçleri....
Buzlar tünelinden geçerken
Düşünmeyin aklınızla çiftleştiğinizi
Tutmak için gerek kalmadığına elinizi
Hak verin ki korkunun paniğe dönüştüğü günlerdi
Üç övün yasaklıydık
Herkes kendi kamburunu taşır dediler
İnanmadık
Duygularımızın hesabını istediler
Vermedik
Gözlerimize kelepçe takdırmadık
Sonra;paralarıyla
arabalarıyla geldiler
Kadınların döl yataklarına park ettiler.
Çatapatlarıyla
korkuluklarıyla geldiler
Kuşları aldatır gibi aldattılar
Sevdalarımıza kramp girdi.
Bilemedik.
Ayaklarımızı nereye,
Ellerimizi nasıl,
Okların yerlerini deyiştirdiler
Sevgi öfkeyi,öfke sevgiyi
Gösterdi bir süre
Midemiz bulandı insan cesetlerinden
Kimimiz burnunu tuttu
Kimimiz çıkmaza sokaklara kustu.
Bilirmisin;Cellatların sinsice geldiğini
Tıpkı geri zekalılar gibi.
Suyu avuçlayarak çeşmelerden içtiğimiz o günlerde.
Sırtımızdan vurdular.
Kitaplarımızı yaktılar.
Gülüşlerimiz ağızlarımızda dondu.
Tökezledik bir süre.
Şimdi kemiklerimiz bozkır renginde
Böbreklerimiz e taş koydular
Ciğerlerimize balgam
Yüreklerimize korku saldılar
Can evimize bilincimize parfüm
Şimdi kemiklerimizin fahişeleşme si ondan
Olmadık frekanslara ayarlamıştık kulaklarımızı
Yanlış numaralar çevirdik
Yanlış telefonlara merhaba yatırdık.
Karşılıksız çekler olur ya
Kaptansız gemiler olur ya
İşte öyle bir şey
Hatırlıyorum da;
Kerat cetvelleri bile yanlış çarpıyordu
O günlerde
Türevin ayağında paranga
Yüreğinde limit vardı.
Velhasıl kapkara bir hikaye yazdılar
Beyaz beyaz ak ak oku diye
Önümüze koydular.