harf harf kelime kelime yer bulsam sayfanda
yansıtabilir mi kırık bir kalbi susmuş bir ayna
yarım kalanın yükü ağır derler, tamamlanandan
bir anlamı kalmamış bakışlarda, unutuldu çoktan
görmedikmi birbirimizi, yüreğimizde kurşun yarası
sevda sayfamız tertemiz, buluşmuştuk iki gönül arası
kıpır kıpırken masallar ülkesinde bulutlar bize nazar
ayrı dünyaların insanı değildik kim ki; bize ayrılık dedi
şimdi bir ayrılık vurgunu yedik, yaralarım benimle azar
yükseldikçe arşa değermiş gökyüzünde bulutlar
kayboldu desek de hiç bitmezmiş, bizdeki umutlar.
eğer hala bir kaç damla, kaçamak yapıyorsa gözlerinden
içinde depreşen hatıralar saklı, konuşlanmış en derinden
hep bir hayal kurardım ve süslerdin hayallerinle
hani demiştin ya sonuna kadar varım seninle
her seferinde tükenen bendim solgunlaştı renkler
ey sevgili; gönlümün sayfasında yıldızlar gibi parlaksın,
ve gönlüm inanmıştı sana ,beklerdim seni dört gözle
dans ederdi ziyasında kıvrılırdı kelebekler.
sevdam mı; şimdi hareketsiz ve yorgun bakışlarda kilitli,
sevdam mı; sevdasından olalı, bir hayli dertli
artık gerek kalmadı, kalsın gökyüzü mavisiz
şiir neyime, dört kelimeyi bir araya getirmem imkansız
dünya da işimin kalmadığını düşünüyorum ey sevdam
ben kendimi artık sanmıyorum, hatta saymıyorum adam
sana göre değilim, senin alemin bambaşka
tükenmişlik sendromunda yol buldum, çekildim yeni aşka
bu aşk ki; sevdası bulaştı mı insana, deli eder adamı
bu aşk anlatılan değildi, yaşanandı;
bu aşk; sonsuzdu değil mi?
yusuf erdoğan