şiir otuz yıl öncesine ait
yinede insanlık vardı o zamanlar
şimdi sular çekildi betonlar arasına sıkıştı insanlık
çay lar taş yollar tezek kokusu bile kalmadı

Ne yaparım bilir misin



başladı günün sultanlığı

ne yaparım bilir misin susuz çay
yürürüm bent boyunca
yarışırım kendimle
suya karışırım


kıyı boyu söğütler
bir ağacın oyuğuna yazılan şiir
merak ederim sahibini
yoluma hüzün bırakır


kıraç tarla bodur ekinler
toprak evler yolunca
yürürüm belimden yukarı
gelincikler durur selama
ellerimi hasada


ne yaparım bilir misin örtük ay
gökyüzüne yıldızlar takarım
açmak isterim karanlığı
boylu boyunca


yeni bir öykü yazarım güne
çayıma eşlik eder
şarkıları rüzgârın
göl yeşili renkli gözleri sevdiğimin
konuşur elleri elimde
ikimizin yanında da bir çocuk bakar
sormazlar geçmişten
yaşadıklarımızdan

güneş yükselir tepede
çay suyuna dökülür idrar
eski çay bendi de kalmadı ki
geçelim karşı yakaya


7. 5.1986 / 17. 10. 2016 - Nazik Gülünay
_____________________________________________________

Hasat edilmiş bir tarlada, meyveleri toplanmış meyve ağaçları arasında gezinmek,
Hele de son bahar yağmurları çiselerken, bir bağ tiyeğinde saklanıp kalmış bir üzüm salkımı bulmak
ve de bir zeytin ağacında, "başaklama" denilen doğal salamura olmuş son zeytin tanelerini toplamak;
Ne hüzünler yaratır şair gönlünde mutlaka bilirsiniz?....
Bir tuğyan ağırlığında çöker şair yüreklere, narin bahçelerin birer parçalarını kaybetmiş yalnızlığından ,
Dahası ağzını açmış yeni yeni tohumlar bekleyen toprakların, yaprakları dökülen ağaçların avazları yükselir,
hüzünlü şarkılar eşliğinde deli - dolu esen rüzgarlar, hüzün dolu fırtına rüzgarları estirirler.

Şairin kendisiyle hesaplaşması ve güzellemesi bu şiirinizi de beğeniyle okudum, hüzünlendim, bir hayli eskilere alıp götürdü duygularım beni. Esenlik ve mutluluk dileklerimle, yine güzel şiirlerinizde buluşmak dileklerimle kutladım Nazik Gülünay sizi.
Kemal Polat