Sevgili Kardeşim Şeymanur Yıldırım

Gurbet...

Ellerimden tutup, bırakma beni
Gözlerime bakıp gitmiyorum de.
Iraktan diyarlar hırpalar seni,
Gurbet ellerine varmıyorum de.

Hicran alır söker canından canı
Kemirir vücudu damarda kanı,
Zaman tutsak gibi sürükler anı,
Ellerin kahrını çekmiyorum de.

Tutar ellerinde elin zincirler,
Lal eder dillerin kolun zincirler,
Fer kalmaz dizlerde ayak zincirler,
Zindana sürgüne gitmiyorum de.

Ne bir yuva, ne aş, ne dost bir yoldaş
Dinlenmez dertlerin, olunmaz sırdaş.
Kor olur yüreğin yuvana kardaş,
Hasret tüten yurda gitmiyorum de.

Kimi sefil gezer kimileri aç,
Yıpranıyor yürek sevgiye muhtaç,
Gurbette durulmaz kaç yuvana kaç,
Nasihatti aldım, gitmiyorum de

Şeyma der ki: Elin kahrı çekilmez,
Gurbet bir ağudur tasta içilmez,
Yurduna yuvana paha biçilmez!
Firak acısını vermiyorum de
Sizleri bırakıp gitmiyorum de...

Şiir tamamen gönülden kopup gelen incilerin mısralara dizilmesiyle sayfanın boynuna nadide bir kolye olarak asılmış. Her türlü abart, sanat derdi, ve zorlamadan uzak.

Her bendinde gönülden kopup gelen duygusal yakarışı hissettim. Ne kadar da içtendi... hangi sevgidir, hangi ayrılıktır, hangi hasret duygusudur bilinmez ama duygu yoğunluğu muhteşem bir şiire dönüşmüş. Yağmur damlaları işe gözden damlayıp sekle dönüşmüş ve vuslat ummanına gürül gürül akmış.

Hislere tercüman olan yanık gönlü, söze dönüştüren bülbül dili ve kağıda döken kutlu kalemi tebrik ediyor başarısının devamını diliyorum.

Beğenerek ve saygı duyarak okudum. İlham aldım. severek yorumlamak istedim.

Tebrik eder başarınızın devamını dilerim.

Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.

Sevgi ve saygılarımla.

Dr. İrfan Yılmaz. BODRUM.