2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1362
Okunma
Zamanın işi bizimle oyun
Bir kaplumbağa gibi çaresiz
Elinde bir haylaz çocuğun
Boşlukta yürüyemeyiz!..
Beslenen kökleri aklının
Koparılmışsa toprağından
Körleşmiş, hedefsiz, şaşkın
Sürüklenir durur insan
Direnen ayak, kalkışan her baş
Döver boşluğu ya da öğütülür
Bir hayâlin eşiğinde yandaş
Yürekler küskün düşerek ölür!
Kök salmak müşfik toprağa
Komşusu olmak bir derenin
Beklemek belki himmetini
Elini koşulsuz verenin
Umarsız bir kaplumbağa gibi
Tuşa getirecek zaman bizi
Kullanmak kısmet olmayacak
Boşluğu tırmalayan ellerimizi
Cevap Yaz