yere yattık yere
basmadı üstümüze tanklar
çünkü öz evlatlarıydık biz vatanın
çeliğini sulamıştık kendi kanımızla

karamsarlığımı okşuyorum biliyorum
açacak içinden bi domurcuk gül
kaldırıp soylu başını öyle dimdik zulme
karşı kanayarak of çekecek içli bi tūrkü
vatan
seni ancak türkçe anlatabilirim
sen beni sularınla dinle

göğe bakan sularınla

şuracıkta burnumuzun sızılayan dibinde
sabahlar gibi dipdiri alınyazgılarımıza
kutsal topraklarımıza yani
kadınlarımıza elbet kırık
küskün
umarlı
ve güvercin kanatlı
ellerinde evlat tadı
somadan
cerattepeden
şahit cenazelerinden
yangın yangın
esirgeyen ve bağışlayan nurun gölgesi ana
dolu artık kıran kırana her yeri

deliriyor zaman kamaşan şafakla


neye döksek yüreğimizi ağıt oluyor
oysa nasıl severdik şiirleri gurbetten gelen mektup gibi
adımızın yanında kısa bi not gibi
düşlerimizi

havada bahar
çocuk ellerinde dalgalanan balon gibi hem
birdenbire kütür kütür elma şekeri