İnsan dediğin sanma yalnız etten kemikten,
İnsan ona derler ki, kurtulmuştur benlikten.

Adın sanın varmı ki, gerçekten bir önemi?
Sonunda can vererek, her doğan ölmedimi?

Milletini gayrıdan, üstün zan eden bedbaht,
Rahim denen kapıdan, gelen bunca mahlukat,

Kabir denen tünelden, döner geldiği yere,
Bahtiyar ona derler, cennette güller dere.

Yaratandan bihaber, yaşıyor her gün keder,
Zan ediyor bu devran, sonsuza kadar sürer.

Farklı olsa ne yazar, Millet, milliyet, lisan,
Akrep gibi bir mahluk Ona kim der ki insan?

Kesmiş şeytan hak üzre gidecek tüm yolları,
Allah’a sırt dönmüşler, olup şeytan kulları.

YOK olacağım ben der, sanki bir kazancı var,
Bilmezki bu inkar fikri, cümle varlığa zarar.

Yok olmanın manası, anlamsız amaçsızlık,
Akıllı insan için, inkar bir talihsizlik.

Dünya bir hapishane, insan içinde mahkum,
Ben yok olacağım der, katline verir hüküm.

Necdet EREM